Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, οι εκδόσεις Αιγόκερως σχεδίαζαν ένα περιοδικό για τον κινηματογράφο και το θέατρο (το οποίο τελικά δεν ευοδώθηκε), του οποίου η δομή θα βασιζόταν σε μια συζήτηση (εν είδει αμφίδρομης συνέντευξης) ανάμεσα σε δύο προσωπικότητες του αντίστοιχου χώρου. Για το πρώτο τεύχος επιλέχθηκαν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, αδιαμφισβήτητα οι κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού σινεμά της εποχής, και δύο από τους πρωτεργάτες και στυλοβάτες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Έτσι, ένα καλοκαιρινό βράδυ, ο Αντώνης Κόκκινος και ο Γιάννης Σολδάτος κάθισαν με τους δυο τους στο σπίτι του Αγγελόπουλου στο Μάτι και κατέγραψαν μια τρίωρη συζήτηση που κινήθηκε εντός δεδομένων πλαισίων, ώστε να ενταχθεί στο περιοδικό. Ξετυλίχθηκε εκεί η κοινή και, από κάποιο σημείο και έπειτα, εντελώς διαφορετική τους πορεία · μια διαδρομή που ξεκίνησε από τα χρόνια του Παρισιού, συνεχίστηκε με εκείνη τη θεαματικά ναυαγισμένη απόπειρα να στήσει ο Αγγελόπουλος την πρώτη του ταινία, αυτή για τους Φόρμιξ, με βοηθό τον Παναγιωτόπουλο, και κατέληξε στο, ιστορικό πια, έργο του καθενός. Η ξεχασμένη για τριάντα πέντε χρόνια συζήτηση βρέθηκε (τόσο οι κασέτες όσο και το απομαγνητοφωνημένο κείμενο, τώρα που οι δύο κορυφαίοι δημιουργοί μας έχουν φύγει από τη ζωή)! Αυτή η συζήτηση είναι ένα πολύτιμο ντοκουμέντο και για την έως τότε στάση και πορεία των δύο δημιουργών, για τον σχεδιασμό του μελλοντικού τους έργου, για την οντότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, αλλά και του κινηματογράφου γενικότερα. Ο λόγος των δύο δημιουργών αποτελεί και τον βασικό πυρήνα γύρω από τον οποίο αναπτύσσεται η ταινία.
